Oznaczenie kontrahentów

Skoro informacja o stronach umowy pojawia się na samym początku kontraktu, to logicznie można założyć, że także rozmowy o tym: kto i w jaki sposób reprezentuje kontrahentów – powinny otwierać negocjacje. Tak jednak nie jest, bo w praktyce takie dane uzupełnia się dopiero wtedy, gdy umowa jest już zamknięta. Nierzadko przedsiębiorcy robią to bez głębszej refleksji, traktując ten element negocjacji jako czynność czysto techniczną i banalną – dlatego czasem okazuje się, że kontrakt podpisała osoba, która nie jest do tego uprawniona lub w ogóle nie wiadomo, kto go zawarł.

O ile u notariusza, w urzędzie czy w sądzie legitymowanie się dowodem osobistym, pełnomocnictwem czy dokumentami korporacyjnymi jest powszechnie akceptowane, o tyle gdy podpisuje się umowę w warunkach biznesowych, niekiedy prośba o te same dane wydaje się kontrahentom niestosowna lub krępująca: „no bo przecież się znamy”, „mamy do siebie zaufanie” lub „nie wypada”. Nie pozwalaj, aby Twój klient uległ tej niebezpiecznej presji. Dbaj nie tylko o to, co przedsiębiorca podpisuje, ale też upewnij się, że druga strona jest w umowie prawidłowo reprezentowana. Oczywiście nie zawsze prawnik, który negocjuje umowę jest obecny przy jej podpisaniu – niemniej zawsze możesz pouczyć swojego klienta, jak bezpiecznie i profesjonalnie doprowadzić do zamknięcia kontraktu.